وصل به خدا با «نماز شب»

وصل به خدا با «نماز شب»

اگر کسی بخواهد عزت لدنی، آبروی لدنی، قدرت لدنی، علم لدنی به اندازه خودش پیدا کند، باید برود نزدیک چشمه. این راهش چی است؟ این را وجود مبارک امام عسکری(ع) معین کرده و فرمود: یک سفری است. سفر با مرکب قابل طی است، بدون وسیله نقلیه آدم سفر طولانی را چه جور طی کند؟! فرمود: این راه، راه طولانی است؛ این سفر، سفر طولانی است. و بدون مرکب نمی شود؛ مرکبش هم (نماز شب) است. ان الوصول الی الله سفر لایدرک الا بامتطاء اللیل. این باب افتعال است؛ امتطأ یعنی اخذ المطیه، «مطیه» یعنی مرکب.
«نماز شب»، عامل شناسائی گناه و پرهیز آسان از آن
فرمود: نماز شب یک مرکب خوبی است پس سوار این مرکب بشوید، بروید. اگر بخواهید عزیز بشوید، و گرامی بشوید، باید از خیلی از چیزها صرف نظر کنید. اگر زمانی آدم، بینی اش بسته باشد؛ وقتی یک سلسله غذاهای به حسب ظاهر شیرین را، شیرینی را، میوه های شیرین را می بیند؛ طمع می کند. اما وقتی شامه اش باز باشد، بوی بد اینها را می شنود؛ اصلاً رغبت ندارد، آنوقت خودش را به زحمت نمی اندازد! دعوا روی میوه های پوسیده نمی کند؛ برای اینکه شامه اش باز است، می داند عاقبت، باز ماند این مردار!! برای کسی میوه نشد. این باز بودن شامه، باز بودن بینی، باز بودن باصره، باز بودن سامعه همین است. در قرآن کریم فرمود: یک عده ای چشم شان بسته است. اعینهم فی غطاء عن ذکری(1) اگر کسی یک بوی غذای خوبی به مشامش برسد، اما چشمش بسته باشد؛ نداند که این آلوده است، نبیند آلوده است؛ آن را هوس می کند! نماز شب، آدم را سمیع می کند، آدم را بصیر می کند، شامه باز به آدم می دهد.
البته آن مراحل عالیه اش مخصوص انبیاء و اولیاء است، اما مراحل ابتدائی که مشکل ما را حل بکند به ما می رسد! وجود مبارک یعقوب(ع) به فاصله 80 فرسخ، با جمله اسمیه و با تأکید «ان» فرمود: من بوی یوسف و پیرهن می شنوم. انی لأجد ریح یوسف لولا ان تفندون(2). ما حالا فاصله 80 فرسخ لازم نیست، همین فاصله 8 سانتی را که بفهمیم این آقا که این زیر میزی را به ما داده، این بد بوست؛ این را که می توانیم بفهمیم که این رانت خواری و رشوه خواری است.
اینکه ما به دام می افتیم، برای این است که این شامه بسته است، نمی دانیم این بدبوست. وقتی شامه باز باشد، به آسانی می گذریم؛ خیلی آسان است. فرمود: اما من اعطی و اتقی. و صدق بالحسنی. فسنیسره للیسری(3) خیلی به آسانی از این مردار می گذرد و آبروی خودش را حفظ می کند، آبروی خانواده اش راحفظ می کند؛ عمری، 70-80 سال آبرومندانه او و خانواده های او، فرزندان او، ندیده های او و نبیره های او هم محترمانه زندگی می کنند. وجود مبارک امام عسکری فرمود: بدون «نماز شب» این سفر سخت است. ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الا بامتطاء اللیل. مطیعه یعنی مرکب راهوار، انسان اگر سحر برخیزد، با خدایش گفتگو کند، خودش را به او بسپارد، از لغزش ها به برکت او مصون می ماند؛ نه بیراهه می رود، نه راه کسی را می بندد.
لذائذ مأمنان در زندگی دنیوی و فاصله آن با لذائذ حیوانی
کسانی که این راه را طی می کنند، به قدری از زندگی لذت می برند که هیچ کسی به اندازه آنها لذت نمی برد. شما می بینید بهترین و پاک ترین و گواراترین غذاهای روی زمین مال حیوانات است! آن ماهی هائی که در آب های زلال سیبری تربیت می شود که اینجاها پیدانمی شود، آن را گرگ و گراز دارد می خورد! این آهوهائی که در اثر دوندگی و خوردن علف های خوب و تنفس در هوای آزاد، گوشت های لذیذ دارند؛ نصیب گرگ و گراز می شود! اما این گوشت های عادی نصیب ما می شود. بهترین غذاها را آنها دارند می خورند. اگر انسان با خوردن بخواهد به جائی برسد، آنها به جائی می رسیدند. مگر آن ماهی های آب های زلال در اینجا پیدا می شود! یا آن آهوها اینجا پیدا می شود؟! آن تیهوها اینجا پیدا می شود؟! این خوراک درندگان پس ما برای چه جهنم برویم؟
الآن وقت ساختن است! فرمود: سوار شو تا آنها که پیاده رو اند به شما نرسند. لایدرک الا بامتطاء اللیل. وقتی آدم مطیه داشت، مرکب داشت، سواره رفت؛ کسی به دنبال او نمی تواند بیاید! دست این راشی ها و رانت ده ها به او نمی رسد! الآن وقت ساختن است. بنابراین، همه اینها تفسیر انسان به انسان است؛ نه به امور بیرونی، که به امور درونی؛ نه به امور اعتباری، که به امور حقیقی.