فلسفه شکر از دیدگاه قران

فلسفه شکر از دیدگاه قران

شاید این سوال در ذهن خیلی باشد که خداوند متعال چه نیازی به شکر ما دارد , و اینکه ما شاکر نعمت های الهی باشیم یا نه , چه تاثیری در مقام کبریایی الهی دارد ؟

سوال بالا موقعی اهمیت مضاعف پیدا می کند که طبق آموزه های دینی کارهای خیری که در حق دیگران انجام می دهیم نباید به خاطر انتظار تشکر از دیگران بوده بلکه باید برای کسب رضایت الهی باشد , در حالی که می بینیم در خود قران و روایات تاکید فراوانی بر لزوم شاکر بودن بندگان الهی در برابر نعم الهی شده است .

شاید  ابتدای سوره فاتحه الکتاب « الحمدلله رب العالمین » تا حدودی گویای جواب سوال مذکور باشد .

در این آیه ابتدا باتوجه به اینکه ال الحمد ال جنس بوده نشان دهنده آن است که هر چیز و کاری که در جهان خیری برای ما دارد که قابل ستایش و تشکر است مربوط به خداوند است , به عنوان نمونه مثلا وقتی از یک تکه کاغذ از دیگری برای نوشتن یادداشت می گیریم , همین کار ساده شکرش در واقع برای خداوند است به این صورت که :
اولا : موادی که کاغذ از آن ساخته شده را که آفریده از آب و درخت و آهک و هر چیزی که در سخت کاغذ دخیل است ؟
ثانیا : زبانی که با آن زبان درخواستت را مطرح می کنی مخلوق چه کسی است ؟
ثالثا : گوشی که در خواست تو را شنید و پاسخ داد چه کسی آفریده ؟
رابعا : عضلات و قدرتی که در آن برای گرفتن و دادن کاغذ استفاده شد از آن کسیت ؟

و هزاران نکته دیگری که در این کار ساده نهفته است همه و همه از طرف خداوند است , و قس علی هذا فعلل و تعفعلل , لذاست که خداوند در آیه 18 سوره نحل می فرماید : « وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها»
یعنی : و اگر نعمت هاى خدا را شماره کنید، هرگز نمى‏توانید آنها را به شمار آورید

نکته دیگری که در آین کریمه وجود دارد در ادامه سوره است که حمد را به صفت ربوبیت خداوند نسبت می دهد , از آنجا که خداوند متعال دارای اسماء و صفات فراوانی است که مثلا هزار تا از این صفات در سوره جوشن کبیر مطرح شده است , این سوال پیش می آید که چرا حمد به این صفت خداوند نسبت داده شد که انشاء الله در جلسه بعدی بحث مطرح خواهد شد .