توبه شراب خوار

نگارنده : محمد حسن قالبی

خداوند تبارک و تعالی هر چند هم که گناهان انسان سنگین باشد باز به او توجه می کند و دست او را می گیرد .

خدا از پدر و مادر هم به انسان مهربان تر است . مادری را تصور کنید که فرزندش دائما او را اذیت می کند و به او زخم زبان می زند و بعد ها در کار خلاف می افتد و به زندان می رود ، این مادر با این که می داند فرزندش خلاف کار است و هیچ خوبی به او نکرده است اما باز هم او را دوست دارد و برای او دعا می کند و دوست دارد که فرزندش خوب شود و به راه راست بیاید . این حال یک مادر است . اما محبت خدا به انسان چندین برابر از محبت مادر بالا تر است ، فلذا اگر بنده اش به راه خلاف بیفتد او دائما دوست دارد که بنده اش از این گناه بر گردد و به درگاه الاهی توبه کند .

روایت بسیار عجیبی است . وجود نازنین امام صادق می فرمایند :

لو یعلم المدبرون عنّی کیف انتظاری لهم و رفقی بهم و شوقی إلى ترک معاصیهم لماتوا شوقا إلیّ و تقطّعت أوصالهم من محبّتی (1)

اگر آنهایی که به من پشت کرده ‌اند می‌ دانستند که من چگونه منتظر و مشتاق آمدن آنها هستم، از این شوق جان می‌ دادند .

این روایت ها را فقط افرادی که طعم عشق را چشیده اند می توانند خوب درک کنند . باید عاشق شده باشی تا بفهمی اگر از دور عشق خود را ببینی چگونه قلبت به تپش در می اید ، اگر صدای او را بشنوی چه حالی به تو دست می دهد و اگر مدتی او را نبینی چه احساس دلتنگی به تو دست می دهد .

حال خدا می فرماید انهایی که گناه کرده اند و از در خانه من دور شده اند اگر بدانند من چگونه انتظار انها را می کشم و چه علاقه ای به انها دارم و چقدر دوست دارم که از ان گناهان دست برداشته و به سمت من بیایند از شوق می میرند .

اگر بدانی که خدا چقدر عاشق توست و منتظر امدنت از شوق و از عشق می مردی . خدای کریم این گونه عاشق ماست و منتظر امدن ما ، اما ما چگونه ؟

خدا در قران می فرماید :

إِنَّ اَللَّهَ یُحِبُّ اَلتَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ اَلْمُتَطَهِّرِینَ‏   (2)

خداوند توبه‏ کاران و پاکیزگان را دوست می‏دارد .

تواب یعنی کسی که خیلی توبه می کند . از دستش در می رود و گناهی انجام می دهد اما از رحت خدا نا امید نمی شود و توبه می کند و باز اگر دوباره به گناهی مبتلا شد باز بر می گردد و توبه می کند . خدا می گوید من این گونه افراد را دوست دارم که هیچ وقت از رحمت من نا امید نشوند و اگر مبتلا به گناه شدند باز برگردند .

شیطان در این مواقع به وسوسه انسان می پردازد و به او می گوید که کار تو دیگر تمام شده است و توبه تو دیگر پذیرفته نیست ، خدا دیگر تو را دوست ندارد و با این وسوسه ها انسان را از خدا دور می کند و به قعر جهنم می کشد .

داستانی است شنیدنی . نقل شده است روزی جوانی مست در گوچه ها در حال گذر کردن بود که ناگهان از دور چشمش به امام کاظم می افتد . عرق خجالت بر پیشانیش می نشیند و راه خود را کج می کند تا چشمش به چشم امامش در این حال نیفتد . اما امام کاظم او را از دور می بیند و به دنبال او به راه می افتد تا این که به او می رسید . فکر می کنید امام کاظم چه عکس العملی در مقابل او نشان می دهد ؟ ایا به او تندی کرد و یا او را توبیخ می نماید ؟ خیر . امام مظهر مهربانی خداست ، دستی بر شانه او گذاشت و به او گفت : ای جوان حتی در بد ترین حالت گناه هم که باشی از ما روی گردانی نکن .

یعنی ای جوان ان وقت که خوب هستی بسیار عالیست ، اما ان وقت که به گناه افتادی ان وقت بیشتر احتیاج به ما دارید و بیشتر در خانه ما بیایید و از ما کمک بگیرید.

حواسمان را جمع کنیم تا خدای نکرده بعد از انجام گناه ، به گناه بالاتری مبتلا نشویم ، چرا که نا امیدی از رحمت خدا یکی از بزرگ ترین گناهان الاهی است و شاید گناهش از خوردن مشروبات الکلی هم بالا تر باشد .

در مورد شراب خوری و می گساری هم روایات جالبی نقل شده است که هر انسان پاک سرشت را به تفکر وا می دارد که خدا منتظر است که من خوب شوم و من را وارد بهشت کند . خیلی بی انصافی است که با این حال باز از در خانه خدا دور شده و به سمت شیطان حرکت کنیم .

امام صادق می فرمایند :

مَنْ‏ تَرَکَ‏ الْخَمْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ‏  قَالَ قُلْتُ فَیَتْرُکُهُ لِغَیْرِ وَجْهِ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ صِیَانَةً لِنَفْسِهِ. (3)

هر که برای غیر خدا میگساری را رها کند خداوند او را از شراب خالص و مهر شده ( بهشت ) سیراب می کند .

راوی پرسید : برای غیر خدا ؟

حضرت فرمودند : اری ، به خدا قسم ، ( حتی اگر ) برای حفظ سلامتی خودش باشد .

پس اگر می خواهی هم دنیا و هم اخرتت را به دست بیاوی به توصیه های خدا گوش کن تا هیچ گونه ضرری نکنی.

 

 

 (1)المحجةالبیضاء/مرحوم فیض کاشانی/9/62/ (بیان معنى الشوق إلى الله عز و جل) .....ص:62

(2) سوره بقره ایه 222

(3) الکافی (ط - الإسلامیة) / ج‏6 / 430 / باب النوادر ..... ص : 428