همیت محبت در روایات

اهمیت محبت در روایات

قَالَ الصَّادِقُ(ع):مَنْ أَحَبَّ لِلَّهِ وَ أَبْغَضَ لِلَّهِ وَ أَعْطَی لِلَّهِ فَهُوَ مِمَّنْ کَمَلَ إِیمَانُهُ[کافی، ج2، ص124].

در این حدیث شریف امام صادق می فرماید : کسی که حب و بغضش به خاطر خداوند باشد و بخشش و بذل اش برای خداوند باشد , از کسانی است که ایمانش کامل است

بطور کلی باید گفت محبت یک رشته محکمی است که بین قلب انسان با شی یا کس دیگری ارتباط برقرار می کند منتها انسان مومن دقت در محبوبش داشته باشد زیرا انسان در دیدگاه دین ارزشی بس پر بهاء دارد لذا محبوبش هم باید در شأن خودش باشد ,

زیرا وقتی انسان به هر چیزی که دل بست و دل مشغولش شد ارزشش به هم آن اندازه خواهد بود , لذا امیر المومنین در حکمت 81 نهج البلاغه می فرماید :  قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ

یعنی : ارزش هر انسان به ان چیزی است که، آنرا ارزشمند میپندارد .

حال ممکن است محبوب یک انسانی ماشین دیگری خانه و ... هر کس ارزش مقداری اش به اندازه محبوب خود خواهد بود همانگونه که در بحث ازدواج یکی از ملاکهای انتخاب همسر هم کفو بودن و همسطح بودن از جهات گوناگون است لذا هر ارزش هر شخصی هم به اندازه آن چیزی است که دغدغه فکری و همت اوست لذا اندازه و شخصیت یک نفر که همه هم و غمش به دست آوردن فلان خانه است ارزشش هم به همان اندازه است

ولی واقعا حیف نیست وقتی می شود محبوب انسان خداوند بی نهایت باشد ولی با این حال محبوبش امور پست و فرومایه باشد